ตั้งแต่บูเม่ยเหนียงกลับเข้ามาอยู่ในวัง นางก็เริ่มแผ่อิทธิพลกับคนรอบข้าง...แต่คงจะด้วยกำพืดของนาง เป็นชาวบ้านเดินดินกินข้าวต้มมาก่อน...วิธีแผ่พังพานของนางจึงเป็นไปอย่างฉลาด มีส่วนผสมทั้งพระเดชและพระคุณด้วย...
ไม่เหมือนกันหวางฮองเฮา...นั่นเค้าผู้ดีเก่า คือถึงจะเป็นแค่เชื้อสายปลายๆแถวราชวงศ์สุยเดิมก็เถอะ...แต่มันก็อดไม่ได้ที่จะเจ้ายศเจ้าอย่าง ใช้แต่พระเดชกับคนรอบข้างไปซะหมด...
แน่นอน...คนรอบข้างย่อมจะรู้สึกรักใคร่สนมบู
มากกว่าหวางฮองเฮา...ก็เลยเริ่มมีคนเข้านอกออกใน เสริมบารมีนางให้มากขึ้น...
และก็ด้วยความที่ฮ่องเต้ยิงกระสุนถี่เหลือเกิน ก็เข้าเป้าจนได้...
บูเม่ยเหนียงก็ให้กำเนิดบุตรชาย...ชื่อ หลี่หง...นางก็ยิ่งเป็นที่โปรดปรานของถังเกาจงฮ่องเต้ เป็นร้อยเท่าพันทวี...
ย้ำอีกทีกันสับสน...ลูกบูเม่ยเหนียงคือ หลี่หง...ลูกเลี้ยงหวางฮองเฮาคือ หลี่จง...ชื่อแม่งก็วนๆกันอยู่แถวเนี้ย...
พอได้ลูกชาย...บูเม่ยเหนียงก็เริ่มมั่นใจในแวลู่ของตัวเอง ก็ชักจะคอแข็งกับหวางฮองเฮา...ไอ้ที่เคยพูดจาประจ๋อประแจ๋
ก็ชักจะห้วนๆไม่มีหางเสียงขึ้น ไอ้ที่พินอบพิเทา ก็ทำอย่างเสียไม่ได้...
พอนานๆเข้า กลายเป็นว่าสองฝ่าย
ตั้งป้อมประจันหน้ากันอย่างไม่ต้องปิดบังกันอีกแล้ว...
เรื่องแบบนี้ อย่าไปมองภาพว่าเป็นแค่ผู้หญิงสองคนตั้งท่าจะตบกันแค่นั้น
...แต่ระดับสนมคนโปรด ไฝว้กับฮองเฮา...มันหมายถึงขุมกำลังอันใหญ่โตที่แบ๊คอัพทั้งสองฝ่ายอยู่...
หวางฮองเฮา...เป็นพวกผู้ดีเก่า
ก็ได้พวกเชื้อสายผู้ดี
ขุนนางสายคอนเซอร์เวทีฟหนุนหลังอยู่เป็นโขลง
บูเม่ยเหนียง...ก็ได้พวกขุนนางรุ่นใหม่ หัวก้าวหน้ากลุ่มเบ้อเริ่มคอยถือหาง...
ก็เลยค้ำยันกันด้วยขุมกำลังแบบนี้...
และแล้วจังหวะปิดสกอร์ก็มาถึง...แบบว่า ฝ่ายเพลี่ยงพล้ำถึงกับตั้งตัวไม่ติด ไม่คิดว่าฝ่ายรุกแม่งจะเล่นแรงขนาดนี้...
บูเม่ยเหนียงให้กำเนิดบุตรสาว...ลูกคนที่สองให้แก่ถังเกาจง...
บังเอิญหนูน้อยคนนี้หน้าตาจิ้มลิ้มน่ารักเหลือเกิน...จนแม้แต่หวางฮองเฮา
ที่เป็นคู่กัดกับบู่เม่ยเหนียง...ยังอดไม่ได้ที่จะแวะไปตำหนักบูเม่ยเหนียง เพื่อไปหยอกล้อกับหนูน้อยคนนี้บ่อยๆ...
โดยที่ไม่รู้ตัวเลย
และก็คงนึกไม่ถึงว่าการกระทำเช่นนี้
จะเปิดช่องให้บูเม่ยเหนียงย้อนกลับมาเล่นงานตนได้อย่างสุดแสบ...
วันหนึ่ง
บูเม่ยเหนียงเห็นหวางฮองเฮามาหยอกล้อกับลูกสาวตัวน้อยของตนอย่างเคย...ด้วยกลมสันดานที่เหี้ยมโหด
เด็ดขาด...นางก็ฉวยโอกาสนั้นดำเนินแผนชั่วร้ายเกินกว่าที่ใครจะจินตนาการได้...
นางปลีกตัวไป
ปล่อยให้หวางฮองเฮาเล่นกับหนูน้อยตามลำพัง...
พอหวางฮองเฮากลับไป...บูเม่ยเหนียงก็ย้อนกลับมาที่ห้องลูกสาว โดยไม่ให้ใครเห็น...
...มองซ้ายมองขวา ปลอดคนสนิท...”ลูกเอ๋ย
เจ้าคงทำบุญมาแค่นี้...ขอให้เจ้าเป็นบันไดให้แม่ได้ก้าวขึ้นสู่จุดสูงสุดเถิด”...
แล้วบูเม่ยเหนียงก็เอาผ้าอุดปากอุดจมูกลูกสาวตนเอง...จนขาดใจตาย!!!!!
วางร่างลูกสาวไว้ แล้วเธอก็ย่องออกจากห้องไป เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น...
พอถังเกาจงฮ่องเต้เสด็จมา...คุยนั่นคุยนี่กันพักนึง...ก็เรียกหาลูกสาวตัวน้อย ขอมาอุ้มเล่นหน่อย...
บูเม่ยเหนียงก็ทำทีเดินเข้าไปห้องลูกสาว...สักพักก็ส่งเสียงหวีดร้องออกมา...
“ว้ายยยย...ทำไมลูกสาวข้าตัวเย็นชืดขนาดนี้...เหออ...ตายแล้ว...ลูกสาวข้าตายแล้ว”...
นางอุ้มร่างอันไร้ชีวิตของลูกสาวออกมาหาฮ่องเต้...ร้องไห้ร้องห่มอย่างบ้าคลั่ง...
ถังเกาจงก็ตกใจไปด้วย...
สืบสวนไปสืบสวนมา
ก็ได้ความว่า...คนสุดท้ายที่เห็นว่าเข้าไปห้องพระธิดาตัวน้อย...คือ หวางฮองเฮา...
“ฮองเฮามึงกล้าดียังไง
มาฆ่าลูกสาวข้า”...ถังเกาจงประกาศด้วยความเดือดดาล จะลากฮองเฮามาตัดหัวให้ได้...
แต่บูเม่ยเหนียง...นอกจากเหี้ยมโหดแล้ว
ยังฉลาดล้ำลึก...หลังจากที่ฝังความเชื่อไปในหัวของฮ่องเต้ ว่าฮองเฮาเป็นคนฆ่าลูกสาวแล้ว...
นางก็กลบเกลื่อนด้วยการทำเป็นห้ามปรามอย่างแข็งขัน อย่าฆ่าฮองเฮาเลย...เรื่องแบบนี้ไม่น่าเอิกเกริกไป
รู้ไปถึงข้างนอกว่าฮองเฮาฆ่าลูกสาวของพระองค์...ก็ยิ่งน่าอับอาย...
ถังเกาจงฮ่องเต้ก็เชื่อคำแนะนำ...ทำได้เพียงเรียกหวางฮองเฮามาด่าแหลก แบบไม่ได้ผุดได้เกิด...
หวางฮองเฮาเอง
แม้จะปะติดปะต่อจนรู้ความจริงว่า
ตนเองเสียเหลี่ยมให้กับบูเม่ยเหนียงอย่างจั๋งหนับ เพราะเข็มขัดสั้นไปหน่อย...แต่ก็ไม่รู้จะพูดยังไงให้ฮ่องเต้เชื่อ ก็ได้แต่ร้องไห้ตรอมใจจนต้องล้มหมอนนอนเสื่อ...
บูเม่ยเหนียงเล่นงานหวางฮองเฮาถึงเพียงนี้ แต่ก็ยังรู้สึกว่าไม่สาแก่ใจ...
ไอ้ที่ตนห้ามฮ่องเต้ไว้ ว่าอย่าให้เรื่องนี้เอะอะไป...ตนเองกลับตั้งทีมข่าวลือ...กระจายข่าวไปทั่วทุกหัวระแหง...เฟสบุ๊ค ไอจี
ไลน์แอด ยูทูป...ว่าฮองเฮาเป็นคนฆ่าพระธิดาของฮ่องเต้...จนยอดวิวเหยียบร้อยล้าน...
เรียกว่าหวางฮองเฮาโดนชาวเน็ตด่าแหลก
ไม่ต้องโผล่หัวไปไหนกันล่ะ...
No comments:
Post a Comment